بلند اقبال
شمارهٔ ۱۱ - قطعه
۱
یکی مور برد از ملخ تحفه رانی
به پیش سلیمان به آن جاه و حشمت
۲
مبادا که آن مور شرمنده گردد
از و شد قبول وبه اوکرد رأفت
نظرات