نجمالدین رازی
شمارهٔ ۴
۱
دل در جهان مبند جهان یار بی وفاست
تکیه برو مکن که برو تکیه بر هواست
۲
با او بنوش باده که باری مقرر است
داده بده که سخت حریف کژ دغاست
۳
مارست و چاه هر چه تو بینی زمال و جاه
مسکن در او مساز که در کام اژدهاست.
نظرات