میرزاده عشقی

زنان ِ کشور ِ ما زنده اند و در کفن اند / که این اصول ِ سیه‌بختی، از سیه‌رختی است! این بیت عشقی بزرگوار خوش درخور حال و روز کنونی این ایران ویران است.

🌺🍂🍃🌺🍃🍂🌺🍃🍂🍃🌺🍃🍂🍂🍃🌺 🌺🍂  🍃  🌔 "دزد پاتختی " 🥀هزار بار مرا، مرگ به از این سختی است🥀برای مردم بدبخت، مرگ خوشبختی است! 🥀گذشت عمر به جان کندن، ای خدا مردم!🥀ز دست این همه جان کندن، این چه جان سختی است؟ 🥀رسید جان به لبم، هر چه دست و پا کردم🥀برون نشد دگر، این منتهای بدبختی است! 🥀رجال ما همه دزدند و دزد بدنام است🥀که دزد گردنه، بدنام دزد پاتختی است 🥀رجال صالح ما، این رجال خنثی‌اند!🥀که از رجال دگر، امتیازشان لختی است 🥀زنان کشور ما زنده‌اند و در کفنند🥀که این اصول سیه‌بختی، از سیه‌رختی است! 🥀بمیر «عشقی » ار آسایش آرزو داری🥀که هر که مرد، شد آسوده، زنده در سختی است 🔸حضرت-میرزاده عشقی:«🕊️🌹»   🔹شرح ابیات:   🔰خوانندگان گرامی ...:«میرزاده عشقی در این غزل به بررسی مسائلی از جمله مرگ، زندگی، دزدی و نقش جنسیتی در جامعه می‌پردازد.» مرگ بهتر از زندگی، سخت‌تر و دشوارتر است. برای مردم بدبخت، مرگ بهترین راه برای رسیدن به خوشبختی است.عمر ما به سرعت گذشته و همه زمان و انرژیمان را صرف جان کردن کرده‌ایم. این چه جان سختی است که همه زندگی‌مان را صرف کرده‌ایم و هنوز هم به خوشبختی نرسیده‌ایم.   ✍️ حالا که جانم به لبم رسیده است و هر چه کاری کردم همچنان در بدبختی هستم. این منتهای بدبختی است که هیچ تلاشی نتوانسته به خوشبختی برساند.همه مردان ما دزد هستند و دزدی که بدنام است، دزدی است که گردنه را می‌دزدد. این  نشان می‌دهد که در جامعه‌ای که در آن همه مردان دزد هستند، دزدی که بدنام است، بیشترین دزدی است.   ✅ مردان صالح ما، مردانی هستند که جنسیتشان نامشخص است. این مردان امتیازی نسبت به مردان دیگر ندارند و همه یکسان هستند.زنان کشور ما زنده هستند اما در کفن هستند. اصول سیه‌بختی از سیه‌رختی است که نشان می‌دهد زنان در جامعه ما به دلیل اصول و قوانین سختی که بر آن‌ها تحمیل شده است، در حال رنج و روزگار سختی هستند.   🔑 اگر آرزوی آسایش داری، بمیر. زیرا هر کسی که می‌میرد، در آسودگی است و زنده بودن در سختی است.(به طور کلی، این شعر می‌تواند به دو صورت مختلف تفسیر شود. اولین تفسیر این است که میرزاده عشقی به خواننده می‌گوید که اگر آرزوی آسایش دارد، باید بمیرد زیرا هر کسی که می‌میرد، در آسودگی است و زنده بودن در سختی است. دومین تفسیر این است که میرزاده عشقی در این شعر به معنایی از زندگی در دنیایی پر از سختی و رنج حرف می‌زند و مرگ می‌تواند بهترین راه برای رسیدن به آسایش باشد)🌺🍂🍃🌺🍂🍂🍃🌺🍃🌺🍂🍃🌺🍂🍃🌺🍂🍃🌺🍂🍃