بابافغانی
شمارهٔ ۱۴
۱
افسوس که آتشم ببیهوده فسرد
وین جام لبالبم رسیدست بدرد
۲
کوشم که کنم دگر چراغی روشن
ترسم که چو برفروزمش باید مرد
نظرات