بابافغانی
شمارهٔ ۲۳
۱
ای دل بهوس روزی ننهاده مخواه
با قسمت خود بساز و از غصه مکاه
۲
صد سال نگردد بهزار آب سفید
رویی که بسیلی طمع گشت سیاه
نظرات