بابافغانی
شمارهٔ ۷
۱
آنم که نه آب در دلم جسته نه تاب
وز باده فتاده مست بر خاک خراب
۲
گر لطف تو دستگیر گردد گذرم
چون شعله از آتش و چو ماهی از آب
نظرات