گنج تاریخ ما - فردوسی - سوی خانه رفتند هر سه چوباد

بزرگمهر وزیری

۱۳۸۷/۰۸/۱۴ - ۱۵:۳۰:۰۱

به نظر می رسد که یک بخش، یعنی" آزمودن فریدون پسران خود را" بین بخش چهارم و پنج جا افتاده است.
پاسخ: با تشکر از دقت نظرتان، از دوستان هر کس به نسخه‌ی تایپی ابیات جاافتاده دسترسی دارد (یا به شاهنامه چاپی دسترسی دارد و می‌تواند نسخه‌ی اسکن شده صفحات جاافتاده را با دقت 300 نقطه بر اینچ برای ما ارسال کند) لطفاً آنها را ذکر یا ارسال کند تا گنجانده شود.

ع.ز

۱۳۹۱/۰۹/۱۰ - ۰۷:۵۴:۳۰

ابیات محذوف الحاقی است.

احسان

۱۳۹۴/۰۴/۰۵ - ۱۸:۴۵:۴۴

پیوند به وبگاه بیرونیاین لینکی هست که پی دی اف ابیات افتاده رو آورده با مرجع.لازم به درج این پیام به عنوان حاشیه هم نیست به گمانم:)

علی احمدی

۱۳۹۷/۰۴/۰۹ - ۰۹:۳۷:۵۰

قسمتی که بین قسمت 4 و 5 سایت گنجور جا افتاده "آزمودن فریدون فرزندان خود را"چــــو از بــــازگــــردیــــدن آن ســــه شــــاه شـــد آگـــه فـــریـــدون بـــیـــامـــد بــــه راه ز دلــشــان هــمــی خــواســت کــآگـــه شـــودز بـــدهـــا گـــمـــانـــیـــش کـــوتــــه شــــود بــــیــــامــــد بــــســــان یــــکـــــی اژدهـــــاکـــزو شـــیـــر گـــفـــتــــی نــــیــــابــــد رها خـروشـان و جــوشــان بــه جــوش انــدرونهـــمـــی از دهـــانـــش آتـــش آمـــد بــــرون چـو هـر ســه پــســر را بــه نــزدیــک دیــد بـــه گِـــرد انـــدرون کـــوه، تـــاریـــک دیـــد بــرانــگــیــخــت گـــرد و بـــرآورد جـــوشجــهـــان گـــشـــت از آواز او پـــر خـــروش بـــیـــامـــد دمـــان نـــزد مـــهـــتـــر پـــســــرکــــه او بــــود پــــرمــــایــــه و تــــاجـــــور پـــســـر گـــفـــت بـــا اژدهـــا روی جـــنـــگنـــســـازد خـــرد یـــافـــتـــه مـــرد ســـنـــگ سـبـک پـشـت بـنـمـود و بــگــریــخــت زویپـــــدر زی بـــــرادرش بـــــنـــــهــــــاد روی مــــیــــانــــه بــــرادر چــــو او را بــــدیـــــدکــمــان را بــه زه کــرد و انــدر کــشـــیـــد مـــرا گـــفـــت گــــر کــــارزارســــت کــــارچــه شــیــر دمــنــده چــه جــنــگـــی ســـوار چـو کــهــتــر پــســر نــزد ایــشــان رســیــدخـــروشــــیــــد کــــان اژدهــــا را بــــدیــــد بـــدو گـــفـــت کـــز پـــیـــش مـــا دور شـــونــهـــنـــگـــی تـــو بـــر راه شـــیـــران مـــرو گــرت نـــام شـــاه آفـــریـــدون بـــه گـــوشرســیــدســت هـرگـــز بـــدیـــن سان مــکـوش کــه فــرزنــد اویـــیـــم هـــر ســـه پـــســـرهــــمــــه گــــرزداران پــــرخــــاشــــخـــــر گــــر از راه بــــی راه یــــکــــســــو شــــویوگــر نــه نــهــمـــت افـــســـر بـــدخـــویـــی فــریــدون فــرخ چــو بـــشـــنـــیـــد و دیـــدهــنــرهـــا بـــدانـــســـت و شـــد نـــاپـــدیـــد بـــرفـــت و بـــیـــامــــد پــــدروار پــــیــــشچـنــان چــون ســزایــد بــه آیــیــن خــویــش ابــا کـــوس و بـــا نای و پـــیـــلـــان مـــســـتهــمــان گــرزه ی گــاوپـــیـــکـــر بـــدســـت بـــزرگـــان لـــشــــگــــر پــــس پــــشــــت اوجــــهــــان آمـــــده پـــــاک در مـــــشـــــت او چـــو دیـــدنـــد پـــرمـــایـــگـــان روی شــــاهپــــیــــاده دوان بــــرگـــــرفـــــتـــــنـــــد راه بــرفـــتـــنـــد و بـــر خـــاک دادنـــد بـــوسفــرومــانــده بــر جــای پــیــلـــان و کـــوس بـــپـــرســـیـــدشان شـــاه و بــنـــواخـتـــشــانبـــه انـــدازه بـــر، پـــایـگـــه ســـاخـــتـــشـــان چــو آمـــد بـــه کـــاخ گـــرانـــمـــایـــه بـــازبـــه پـــیـــش جـــهـــان‌داور آمــــد بــــه راز هـــمـــی آفـــریـــن کـــرد بـــر کـــردگــــارکــــزو دیــــد نــــیــــک و بـــــد روزگـــــار وز آن پــس جــهــاندیــدگــان را بــخــوانــدبــه تــخــت گــرانــمــایــگــان بــرنــشـــانـــد چــــنــــیــــن گــــفــــت کــــان اژدهــــای دژمکــجــا خــواســت گــیــتــی بــســوزد بـــه دم پــدر بُــد کــه جــســت از شــمـــا مـــردمـــیچــو بــشــنــاخــت بــرگــشــت بــا خـــرمـــی کــنــون نــامــتــان ســاخــتــســتــیــم نـــغـــزچـنـان چــون بــبــایــد بــه پــاکــیــزه مــغــز تــویــی مــهــتــریـــن، ســـلـــم نـــام تـــو بـــادبــه گــیـــتـــی بـــرآگـــنـــده کـــام تـــو بـــاد! کـه جَـســتــی ســلــامــت ز چــنــگ نــهــنــگبـــه گـــاه گـــریـــزش نــــکــــردی درنــــگ دلــاور کــه نــنــدیــشــد از پــیــل و شــیـــرتــو دیــوانــه خــوانــش، مــخــوانــش دلــیــر مـــیـــانـــه کـــز آغـــاز تـــنــــدی نــــمــــوداز آن پــــس مـــــر او را دلـــیـــــری فـــــزود ورا تـــور خـــوانـــیـــم شـــیـــر دلـــیــــرکــجــا ژنــده پــیــلــش نـــیـــارد بـــه زیـــر هــنــر خــود دلــیــریــســت بــر جــایـــگـــاهکـــه بــــد دل نــــبــــاشــــد ســــزاوار گــــاه دگـر کـهـتـریـن مــرد بــا ســنــگ و چــنــگکـه هــم بــا شــتــابــســت و هــم بــا درنــگ ز خـــاک و ز آتـــش مـــیــــانــــه گــــزیــــدچــنـــانـــک از ره هـــوشـــیـــاران ســـزیـــد دلــــیــــر و جــــوان و هــــشــــیـــــوار بـــــودبــه گــیــتــی جــز او را نــبـــایـــد ســـتـــود کـــنـــون ایـــرج انــــدر خــــورد نــــام تــــودر مــــهــــتـــــری بـــــاد فـــــرجـــــام تـــــو!بـــدانـــک او بـــه آغـــاز تـــنـــدی نـــمــــودبــــه گــــاه درشــــتــــی دلــــیــــری فــــزود بــه نـام پـــری‌چـهـــرگــــــــــان عــــــــــربکــنــون بــرگــشــایـــم بـــه شـــادی دو لـــب زن ســـلــــم را کــــرد نـــــــام "آرزوی"زن تـــــــور را "مـــــــاه" آزاده خــــــــــوی زن ایــــرج نــــیــــک پـــــی را ''ســهـــی"کــجــا بــد بــه خــوبــی ســهــیــلـــش رهـــی پــس از اخــتـــر گـــرد گـــردان ســـپـــهـــرکــه اخــتــر شــنــاســان نــمــودنــد چــهـــر نــــوشــتــه بـــیـــاورد و بـــنـــهـــاد پـــیـــشبـــدیـــد اخـــتــــر نــــامــــداران خــــویــــش بـه سـلـم انــدرون جــســت زاخــتــر نــشــانســبــب مــشــتــری بــود و طــالـــع کـــمـــان دگــر طـــالـــع تـــور فـــرخـــنـــده، شـــیـــرخـــداونـــد خـــورشـــیـــد ســـعـــد دلـــیــــر چـــو کـــرد اخـــتـــر فـــرخ ایـــرج نـــگـــاهکـَــشَـــف طـــالــــع آمــــد خــــداونــــد مــــاه از اخــتــر بــر ایــشــان نشــانــی نــمودکـــه آشـــوبـــش و جنـــگ بـــایســـت بـــود

شهروز کبیری

۱۳۹۷/۰۴/۱۸ - ۰۵:۴۲:۳۹

عزیزان، همانطور که جناب ع.ز عزیز نیز فرموده اند، ابیات با سرفصل«آزمودن فریدون فرزندان خود را»قسمتی الحاقی از شاهنامه است و اعتبار ندارد. خوشبختانه در نسخه مسکو نیز این قسمت حذف شده و موجود نیست. بنابراین اینجا فصلی جا نیافتاده و متن کاملا صحیح است.

محسن

۱۳۹۸/۰۲/۲۹ - ۱۳:۳۰:۳۵

در شاهنامۀ تصحیحِ استاد خالقیِ مطلق، این بخش آمده. بنابراین، به احتمال زیاد سرودۀ خود فردوسی است.

مینو

۱۳۹۹/۱۱/۰۳ - ۰۸:۰۲:۱۰

با سلام ، سوالی داشتم ، ایا برداشتم درست هست که در این شعر اشاره شده که فردی که دختر دار شود این از اقبال بد اوست ؟ با توجه به این بیت زیربه اختر کس آن‌دان که دخترش نیستچو دختر بود روشن اخترش نیست

nabavar

۱۳۹۹/۱۱/۰۳ - ۰۸:۴۵:۰۲

گرامی مینوز کینه به دل گفت شاه یمنکه از آفریدون بد آمد به منبد از من که هرگز مبادم میانکه ماده شد از تخم نره کیانبه اختر کس آن‌دان که دخترش نیستچو دختر بود روشن اخترش نیستدرست می گویی، این سخن از زبان پادشاه یمن است که در دل گفته

فرحناز یوسفی

۱۴۰۰/۰۱/۲۱ - ۰۴:۳۱:۲۰

در بخشی که جا افتاده و آقای احمدی بزرگواری کرده و ارسال کردند، در این بیت:بدو گفت کز پیش ما دور شو نهنگی تو بر راه شیران مرودربارهٔ واژهٔ نهنگ، لازم به توضیح است:نهنگ در قدیم معنای امروزه را نداشته و معنی تمساح داشته است.

Nazanin

۱۴۰۰/۱۲/۱۹ - ۱۳:۱۳:۳۸

خانم مینو ، در شاهنامه سخنان گوناگون و گاه متضاد از زبان شخصیتهای مختلف شاهنامه، بیان می‌شود. همانگونه که آن بیت در باره بد یمنی دختر از زبان شاه یمن ، گفته شده ، در چند بیت پایین تر ، چنین میگوید : چو فرزند را باشد آئین و فر گرامی به دل بر ، چو ماده چو نر

فردوسی

بخش ۴

تصاویر و صوت

فرشید ربانی :

فرهاد بشیریان :

محمدیزدانی جوینده :

نظرات