گنج تاریخ ما - فردوسی - چو آگاه شد دختر گژدهم

mohsen

۱۳۹۱/۰۲/۱۴ - ۰۲:۵۵:۳۱

بخندید بسیار گرد آفریدبه باره برآمد سپه بنگریدقبل از این بیت ابیات زیادی در گفتگو میان سهراب و گردآفرید (قول و قرارهای عاشقانه) حذف شده است که در نتیجه گردآفرید از بالای برج میخندد و به سهراب میگوید من تو را فریب دادم و ترکان از ایرانیان زن نمی یابند. ابیات افتاده شده را در یاد ندارم اما بزودی خواهم آورد!

mohsen

۱۳۹۱/۰۲/۱۴ - ۰۲:۵۷:۳۹

یکی بوستان بد در اندر بهشتبه بالای او سرو دهقان نکشتدر اندر بهشت غلط و بی معتاست و در اردیبهشت صحیح است (تصحیح استاد بهرام مشیری)

mohsen

۱۳۹۱/۰۲/۱۴ - ۰۲:۵۹:۵۰

دریغ آیدم کاین چنین یال و سفتهمی از پلنگان بباید نهفت بباید نهفت غلط و بی معناست و بیابد تهفت صحیح است (تصحیح استاد بهرام مشیری)

سیل آبادی

۱۳۹۱/۰۹/۱۸ - ۰۳:۵۴:۲۴

به نظر در اندر بهشت یعنی درش به بهشت باز میشود و در اردیبهشت یعنی یک باغ در فصل اردیبهشت که هر دو معنی دارد.و همچنین بباید نهفت یعنی بباید کم کرد و مخفی کرد و تهفت نمیدانم یعنی چی.و اما قول و قرار عاشقانه من جایی چیزی اضافه بر این ندیدم در حالی که فکر هم نمی کنم ناقص باشه بیت :چو رخساره بنمود سهراب راز خوشاب بگشاد عناب رااشاره به عشوه ای دارد که گرد آفرین در کار سهراب میکنه. ( خوشاب یعنی در خوش آب و رنگ و کنایه از دندان - عناب کنایه از لب)

MOHSEN

۱۳۹۱/۱۰/۲۱ - ۰۳:۵۵:۱۴

تصحیح میکنم "بیابد نهفت" یعنی پلنگان بدن پهلوانی تو را میخورند. با سپاس از سیل آبادی...

MOHSEN

۱۳۹۱/۱۰/۲۱ - ۰۴:۰۳:۵۸

همانا که تو خود ز ترکان نه ای؛ که جز بآفرینِ بزرگان نه ای.بدان زور و بازوی و آن کتف و یال، ندیدم تو را از بزرگان هَمال».بدو گفت سهراب:«کای خوبچهر! به تاج و به تخت و به ماه و به مهر،که این باره با خاک پست آورم؛ تو را ، ای ستمگر! به دست آورم.چو بیچاره گردی و پیچان شوی، ز گفتِ نبهره پشیمان شوی». بخندید و او را به افسوس گفت، که:«ترکان از ایران نیابند جفت.

سینا

۱۳۹۳/۰۷/۰۴ - ۱۸:۲۹:۲۳

بیت چهارم مصراع دومکه شد لاله رنگش به کردار قیر اصلاح شود بهچو شد لاله برگش به کردار قیربا تشکر

سهراب فدائی

۱۳۹۳/۱۱/۲۵ - ۰۲:۰۳:۵۸

خداوندا چرادل آفریدی چرادرعشق مشکل افریدی اگرعاشق شدن باشد گناهی پس چرامعشوق خوشکل افریدی

ناشناس

۱۳۹۴/۰۳/۰۱ - ۱۳:۴۹:۳۱

نباشی بس ایمن به بازوی خویشخورد گاو نادان ز پهلوی خویشمصرع دوم یعنی چه ؟ممنون اگر توضیح دهید

merce

۱۳۹۴/۰۳/۰۲ - ۱۸:۲۲:۵۲

ناشناس گرامی خورد گاو نادان ز پهلوی خویشچندی صبر کردم تا جواب سؤال شما را یکی از ادیبان بدهد . ولی گویا تعبیرها و تفسیر های بسیاری در مورد این مصرع گفته شده که زیاد مورد پسند صاحبنظران نیست . من نیز از رسمی با خبرم که هنوز در دهات ایران متداول است . معمولاً ما انسانها برجسته ترین شاخص هر حیوانی را به او نسبت می دهیم مثلاً سگ با وفاست یا کسی مثل شیر می غرّد و یا مثل گاو میخوردمیگویند تنها حیوانی که آنقدر می خورد تا راه نفَسش میگیرد گاو است که در حال خفگی می افتددرین مواقع کسانی درآبادی متخصص حل مشکل هستند که در زیر دنده ی حیوان که معده کاملاً به پوست چسبیده کاردی فرو می کنند که علوفه ی بلعیده شده به بیرون فوران کند و گاو آسوده شودکاردی که به پهلوی گاو می خورد سزای نادانی اوستمیگوید تو هم چون گاو نادان سزای نادانی ات را می بینی امید که دیگران نیز معانی دیگری بنویسندبا درود مرسده

مجتبی خراسانی

۱۳۹۴/۰۳/۰۳ - ۰۳:۵۳:۰۵

بسم الله تعالی و له الحمدنباشی بس ایمن به بازوی خویش / خورد گاو نادان ز پهلوی خویشگاو را برای استفاده از گوشتش پروار می کنند ، بنابراین گاو هر چقدر بیشتر بخورد و چاق تر شود ، زمان مرگ و تباهی اش نزدیک تر خواهد شد و (تو نیز فریفتۀ زور و بازو و هیکل خود نشو) یا اگر گاوی سر در آخور گاو دیگری کند ، آن گاو او را شاخ خواهد زد (تو نیز سرت را در آخور پهلوانان دیگر نکن)مثلی است ، و مراد این که ، نادان باشد کسی که جان خویشتن را در خطر اندازد .

مجتبی خراسانی

۱۳۹۴/۰۳/۰۳ - ۰۴:۱۵:۱۶

به زیر دژ اندر ، یکی جای بود / کجا دژ بدان جای بر پای بودبه تاراج داد آن همه بوم و رُست / به یکبارگی دست بَد را بشُستدریافت این دو بیت هم کمی دشوار است ، عرض می کنم : دژ در بلندی قرار گرفته بوده که قاعدتا هم ، برای تسلط بر همه جا بدین گونه بنا می کردند و در پایین آن ، دشتی بوده که غذا و علوفه و چراگاه دژ به آن بستگی داشته است . سهراب ، پیش از همه آن را به تاراج داده تا مردم آن قلعه بی برگ و گرسنه بمانند و تسلیم شوند .مصراع (به یکبارگی...) را به دو شکل می توان خواند ،الف) دست بد را بشست ، یعنی کار بد را آغاز کرد ب) دستِ بد را بشست : بدی را به نهایت رساند . اما به نظر می رسد که «به یکبارگی دست ، بد را بشست» یعنی برای جنگیدن آماده شد ، با توجه به سیاق عبارت مناسب تر است .والله اعلم

ناشناس

۱۳۹۴/۰۳/۰۳ - ۱۴:۰۰:۰۷

با سلامجناب اقای مجتبی خراسانی مرسی که نظر خودتان را فرمودیدولی من تا آنجا که دیده ام در ولایت ما گاوها اگر هم آخور باشند به یکدیگر شاخ نمیزنند ولی توضیح کافی لازم بود بر اینکه هرچقدر گاو بیشتر بخوردو زمان مرگ و تباهی اش نزدیکتر خواهد شد چه ارتباطی به خورد گاو نادان ز پهلوی خویش داردبه هر حال همانطور که خانم مرسده نوشته اند گویا تعبیر ها و تفسیرها برین بیت بسیار است سرکار خانم مرسدهاز شما هم بسیار متشکرم برای تعریف و تفسیر این بیت . من دو معنی دیگر از آقای استاد بهرام مشیری که نظر شخص ایشان نبود شنیده بودم که یکی از آنها نزدیک به نظر آقای خراسانی بود ولی استاد مشیری هیچکدام را معتبر نمی دانستند . ولی این معنی که شما نوشتید از همه ی معانی دیگر به عقل نزدیکتر و ملموستر میآیدکه گاو نادان به سبب پر خوری کاردی به پهلویش بخورد با اجازه ی شما من این تعریف را برای آقای مشیری نیز میفرستم که شاهنامه شناس هستندبه هر حال بسیار لذت بردم و مساًله من نیز با تعریف شما حل شد

احمد رحمت بر

۱۳۹۴/۰۳/۰۶ - ۰۹:۳۹:۰۷

من هم با نظر محسن در مورد بیت زیر موافقم:دریغ آیدم کاین چنین یال و سفتهمی از پلنگان بباید نهفتگویا «بیابد نهفت» معنای بهتری به بیت می‌دهد، چنانچه در واژه‌نامه دهخدا برای کلمه نهفت معنی «گور. مدفن . قبر. » ذکر شده است و این بیت از شاهنامه هم برای مثال آورده شده است:که کام دد و دام بودش نهفت سرش را یکی تنگ تابوت جفت .در مورد بیت مد نظر هم می‌شود چنین معنی کرد: «از دست پلنگان به گور رود» یا «گور او درون پلنگان شود (یعنی خوراک پلنگان گردد.)»

احمد رحمت بر

۱۳۹۴/۱۱/۲۳ - ۰۹:۱۲:۴۰

به تاراج داد آن همه بوم و رستبه یکبارگی دست بد را بشست- دست بد را شستن ؛ بد را دست شُستن . آماده شدن بدی رالغت‌نامه دهخدا.

هما

۱۳۹۵/۱۱/۲۳ - ۰۳:۴۵:۱۶

وزن این مصراع چرا اینجوریه؟!!!بزد نیزهٔ او به دو نیم کرد

محمدرضا ابراهیمی

۱۳۹۶/۰۲/۱۳ - ۲۳:۵۸:۳۷

به نام خدادر مصراع اول بیت 27 مصراع اول اشکالل وجود دارد و صورت صحیح آن این است: بزد نیزه او را به دو نیم کردخوانش :بِزَد نِیزِیو را به دو نیم کرد. اگر منبع هم می خواهید به جلد دوم کتاب نامه باستان میر جلال الدین کزازی مراجعه کنید.

امین مرادبک

۱۳۹۶/۰۸/۱۳ - ۱۴:۳۴:۲۶

بیت سی مصارع دوم چو آمد خروشان به تنگ اندرش بجنبید و برداشت خود از سرش کلمه بنجبید غلط هست، درستش بخندید هست تصحیح استاد مینوی چون هر دو پشت اسب سوار هستند پس هر دو در حال جنبیدن و تکان خوردن هستند. چو آمد خروشان به تنگ اندرش بخندید و برداشت خود از سرش

شهروز کبیری

۱۳۹۶/۰۸/۱۶ - ۱۷:۳۵:۵۳

با درودبنابه نظر استاد بهرام مشیری، در بیت:یکی بوستان بد در اندر بهشتبه بالای او سرو دهقان نکشت«در اندر بهشت» نادرست است و «در اردیبهشت» صحیح آن است.دلیل اول آنکه:آنچیزی که در مشبه هست باید در مشبه به نیز باید موجود باشد. اگر «در اندر بهشت» صحیح میبود باید گرد آفرید نیز دارای دری میبود که ما قایل شویم که آن در رو به بهشت باز میگردد.دلیل دوم آنکه «در اردیبهشت» تشبیهی است که حداقل دو مرتبه ی دیگر در شاهنامه آمده:1) در داستان سیاوش:به شادی یکی نامه
پاسخ نوشتچو تازه بهاری در اردیبهشت2) در انتهای شاهنامه و در بخش پادشاهی یزدگرد:پر از گوهر نابسود افسرشز دیبای چینی فروزان برشبهاریست گویی در اردیبهشتبه بالای او سرو دهقان نکشتکه بسیار به بیت مورد بحث نزدیک است.البته مورد دیگری نیز هست که مربوط به داستان فریدون است البته گویا در متن شاهنامه ی گنجور وجود ندارد. و آن در داستان فریدون است:3) بهاریست خرم در اردیبهشتهمه خاک عنبر همه زر خشتباعث خوشحالی خواهد بود اساتید عزیز در اینباره نظر دهند.

شهروز کبیری

۱۳۹۶/۰۸/۱۶ - ۱۷:۵۶:۰۸

با درود خدمت اساتید پاک مغزدر باب بیت:نباشی بس ایمن به بازوی خویشخورد گاو نادان ز پهلوی خویشنظر اساتید به شرح زیر است: جناب‌ دکتر میرجلال‌الدین‌ کزّازی‌، «پهلو» را به‌ معنای‌ دو سوی‌ شکم‌ می‌دانند: «گاوی‌ را می‌کشند و از گوشتش‌ توشه‌ می‌سازند که‌ فربه‌ و چرب‌ پهلو باشد؛ پس‌ گاوی‌ که‌ خویشتن‌ را می‌پرورد و پهلوی‌ نزارش‌ را با خورش‌ بسیار فربه‌ و پروار می‌گرداند، به‌ راستی‌ زمینه‌ مرگ‌ خویش‌ را فراهم‌ می‌آورد.»جناب بهرام مشیری هم صراحتا (در برنامه تلویزیونی) همین نظر دکتر کزازی رو تایید کرده اند. ضمنا در تایید این معنی، بیتی از مثنوی معنوی عنوان میکنند با این مضمون: ویدیو این مساله اینجاست:پیوند به وبگاه بیرونی(دقیقه 29ویدیو)تو نظر دکتر منصور رستگار: «یعنی‌ گاو نادان‌ همه‌ ضربت‌ها و آسیب‌ها را از پهلوی‌ چاق‌ و فربه‌ خود می‌خورد.»نظر روانشاد دکتر جعفر شعار و جناب‌ دکتر حسن‌ انوری‌: «گاو نادان‌ نمی‌داند که‌ برای‌ بهره‌مندی‌ از گوشت‌ و پهلوی‌ چرب‌ اوست‌ که‌ به‌ او آب‌ و گیاه‌ می‌دهند.»نظر جناب دکتر عزیزالله جوینی البته چیز دیگری است که بسیار عجیب و بعید مینماید:گاوان‌ به‌ هنگام‌ جنگ‌ با یکدیگر ابتدا با سر به‌ همدیگر حمله‌ می‌کنند و… آنگاه‌ گاو غالب‌ با دو شاخ‌ خود به‌ پهلوی‌ گاو مغلوب‌ می‌کوبد و…در انتها بنظر این بنده ناچیز این میرسد نظر جناب کزازی (و سایر اساتید که آن معنی را تایید کرده اند) صحیح است. چند مورد از ابیات شعرای دیگر در این باره به عنوان شاهد، در ادامه آمده:گاو اگر خسبد وگر چیزی خوردبهر عید و ذبح خود می پرورد(مولانا - مثنوی معنوی - دفتر سوم - بخش 187)تو گاو فربه حرصت به روزه قربان کنکه تا بری به تبرک هلال لاغر عید(مولانا - دیوان شمس - غزل شماره 925)خبر ز لذت پهلوی چرب خویشت نیستشبی چو شمع دربن قحطخانه مهمان باش(بیدل دهلوی - غزل شماره 1762)بر دستبرد تیغ قضا دل نهاده ایپهلوی چرب خویش به قصاب داده ای(صائب تبریزی -دیوان غزلیات - غزل شمارهٔ 6898)گاو است خویش پرور از بهر عید قرباندجال گاو مهدی عید است در قتالش(صفای اصفهانی)

کامبیز

۱۳۹۶/۰۹/۱۶ - ۱۵:۴۳:۳۰

آمد خروشان به تنگ اندرشبجنبید و برداشت خود از سرشبجنبید به غلط نوشته شده است، معنی نمیده، بخندید و برداشت از سرش. شعر حماسی است

۷

۱۳۹۶/۰۹/۱۶ - ۱۶:۱۰:۰۲

بجنبید درست است و به معنی عجله و شتاب د میباشد.حرکت تند و سریعبجنب: عجله کن-بشتابجنب و جوش

سید عطاالله مهاجرانی

۱۳۹۶/۱۰/۳۰ - ۱۹:۳۴:۲۹

خورد گاو نادان زپهلوی خویش!زپهلوی خویش، یک اصطلاح مجازی ست، به معنای از سوی خویش یا از طرف خویش. دوستان ارجمندی که پهلو را به معنای حقیقی آن تصور کرده اند، در تفسیر بیت به تنگنا افتاده اند. اصطلاح «از پهلو » را در آثار شاعران دیگر می بینیم که شاهد سخن ماست.مولوی:گر بدزدی و ز گل من می بریرو که هم از پهلوی خود می خوریسعدی:نمرد از تهیدستی آزاد مردز پهلوی مسکین شکم پر نکردحافظ:بگشا بند قبا تا بگشاید دل منکه گشادی که مرا بود ز پهلوی تو بوددر هر سه شاهد پهلو به معنای مجازی ست و نه حقیقی. بدهی ست که حکیم فردوسی هم به همان مفهوم مجازی این واژه را به کار برده است.با احترام

روفیا

۱۳۹۶/۱۱/۰۱ - ۰۱:۲۷:۲۶

سید عطاء الله مهاجرانی گرامیلطفا این را هم بگویید که معنای مجازی پهلو در اینجا چیست؟معنای بیت چیست؟؟

۷

۱۳۹۶/۱۱/۰۱ - ۰۲:۰۴:۲۱

خدایا پناه بر تو من ماتم و مبهوتم این دوستان که هر یک فکر میکنند رای آنها درست است چرا دمی فکر نمیکنند که آیا ممکن نیست فردوسی هر دو برداشت را در نظر داشته است.و اما به این دوست بالایی:1-شکل درست این بیت شیخ سعدی چنین است:بمرد از تهیدستی آزادمردز پهلوی مسکین شکم پر نکردآزادمرد از تهیدستی مرد(یا میمیرد) ولی از پهلوی مسکین شکم خود پر نکرد(نمیکند)چنانکه آشکار است میتوان گفت آن که آزادمرد نیست و ستمکاره است همچون درنده ای است که از پهلوی جانور مسکین و ناتوان شکم خود پر میکند و به مردارخواری روی نهاده و مینهد.(ضعیف کشی)سعدی نیز در اینجا هر دو معنی را در نظر داشته است.

nabavar

۱۳۹۶/۱۱/۰۱ - ۰۲:۳۳:۴۶

خورد گاو نادان زپهلوی خویش!چه خوش تعبیر و تفسیری داشت ، مرسده بانو که ضربه کارد به پهلوی گاو ، در نتیجه ی پرخوری و در نتیجه تنگی نفس اوست،البته که تعبیر دیگر دوستان نیز تا حدودی قابل پذیرش است ، ولی حاشیه ی جناب مهاجرانی را مربوط به موضوع نمی بینم ، امید که ایشان توضیح بیشتری در مورد مجازی بودن پهلو بدهندبا احترام

روفیا

۱۳۹۶/۱۱/۰۱ - ۰۶:۵۳:۳۸

بلی گمان می کنم معنایی که یار دیرین مرسده بانو گفتند درست است. با توجه به نیم بیت اول که زنهار می دهد که چندان به زور بازویت تکیه مکن، اینجا هم مراد گوینده اینست که گاو که طبیعتا نادان است (گاو دانا که نداریم) از طبیعت نادان وار خود ضربه می خورد نه از کس دیگری. البته هیچ نمی دانم جریان این ضربه چگونه و از چه قرار است. ولی دور از ذهن نیست جریان کارد به پهلوی گاو و فوران محتویات معده. در روستایی که در آن باغداری می کنم گاوها لاینقطع در حال خوردن هستند و اگر هم دمی از خوردن فارغ شوند به نشخوار مشغولند حتی نیمه شبان! چالش عظیمی است برای این زبان بسته ها سیر شدن!

nabavar

۱۳۹۶/۱۱/۰۱ - ۰۷:۵۶:۰۲

روفیا بانو”یار دیرین “را گُل گفتید یاد آن بحث های شیرین گرامی بادزنده باشید

فاطمه

۱۳۹۷/۰۳/۲۰ - ۰۷:۰۹:۰۴

سلام ببخشید ما بین دوستامون بحث افتاده که تو بیت14(کمان را به زه کرد و بگشاد بر / نبد مرغ را پیش تیرش گذر)معنی بر پهلو هست یا بازو؟؟لطفا راهنماییم کنینایمیل منfatemeh80rezazadeh@yahoo.com

۷

۱۳۹۷/۰۳/۲۱ - ۱۷:۵۰:۵۵

کمان را به زه کرد و بگشاد بربر در اینجا بازو باشد.کمان را چله کرد و بازو گشود و چنان استاد تیراندازی بود که مرغ را در هوا میزدالبته واژه زود حذف شده است.

۷

۱۳۹۷/۰۳/۲۱ - ۱۸:۳۸:۱۵

نباشی بس ایمن به بازوی خویشخورد گاو نادان ز پهلوی خویشنادان به زور بازوی خود گرفتار آید درست چون گاو که از پرخوری کشته میشود.چون چاق تر از دیگر گاوان که باشد زودتر کارد بر گلویش. مینشیند.آدم نادان که زور و بازویی هم اگر داشته باشد(یا خیال کند که دارد) بیشتر با دیگران درگیر میشود و آخر سر کسی پیدا میشود که سر و ته او را یکی کند.دشمن به دشمن آن نپسندد که بیخردبا نفس خود کند به مراد و هوای خویشاز دست دیگران چه شکایت کند کسیسیلی به دست خویش زند بر قفای خویش

۷

۱۳۹۷/۰۳/۲۱ - ۱۸:۵۷:۵۹

آسته برو، آسته بیا که گربه شاخت نزنه+یارو یابو برش داشته=از ماست که بر ماست

۷

۱۳۹۷/۰۳/۲۹ - ۱۷:۰۲:۱۰

سپهبد عنان اژدها را سپردبه خشم از جهان روشنایی ببردسپهبد(سهراب) عنان را به اژدها سپرد(افسار اسب را رها کرد)انچنان با خشم راند که گویی شب شد(بر اثر گرد و خاک)

محمود طیب

۱۳۹۷/۰۴/۳۰ - ۰۶:۱۸:۳۲

دوستان معنی بیت " برین بارهٔ دژ دل اندر مبندکه این نیست برتر ز ابر بلند" این است:"به این اسب قوی و نیرومند است دل مبند، چرا که هرچه باشد از ابرهای بلند و آسمان دست نیافتنی تر نیست"باره: در اینجا به معنای اسب است. باره گاهی به معنای دژ و حصار بلند و محکم است.پس اگر در این بیت هم باره به معنای دژ باشد؛ خب می شود حشو! مانند حُسن خوب! پس اینجا باره به معنای اسب دژمانند و قوی هیکل است. به ویژه که در مصراع بعدی آن رابه ابر تشبیه کنایی کرده. چرا که ابر نیز در حرکت است و می شود تشبیهی به اسب هم داشت. مثلاً فلانی سوار بر ابر در حرکت است. محمود طیّب

حسین،۱

۱۳۹۷/۰۴/۳۰ - ۰۸:۴۴:۴۷

طیب جان بارهٔ دژ گویا منظور دیوار قلعه باشد .زنده باشی

هاوژین

۱۳۹۷/۱۲/۱۳ - ۱۵:۱۹:۰۸

سلام خدمت دوستان در مورد بیت «خورد گاو نادان ز پهلوی خویش» بهتره بپذیریم که ممکنه شاعر چندین منظور داشته باشه. ممکن هم هست که فقط یک معنا مورد نظرش بوده باشه. ولی درهر حال تفاوت مفهومی زیادی به چشم نمی‌خورد.نظر من اینست که: اگر کارد خوردن به پهلوی گاو، در اثر پرخوری و طمع را در نظر بگیریم، میتوانیم بگوییم که فردوسی به آز و هوس و قول‌قرارهای عاشقانه سهراب اشاره کرده(اگر اینچنین ابیات عاشقانه وجود داشته باشند)و اگر این را در نظر بگیرم که گاو علوفه میخورد و چاق میشود و به سبب چاق‌وچله‌ بودن خورده می‌شود؛ -که با مصراع قبلی نیز هماهنگ تر است- میتوانیم بگوییم منظور شاعر همان تکبر سهراب به زور وبازویش است که موجب شکستش شد.شاید هم مصراع به ضربه خوردن گاو از پهلو-جایی که از آن غافل است- اشاه دارد(معمولا گاو را از سمت پهلو‌اش غافلگیر میکنند)

شمس الدین جلیلیان

۱۳۹۹/۰۱/۰۲ - ۱۱:۱۶:۴۴

با درود به پیشگاه دوستان خورد گاو نادان ز پهلوی خویش را باید با نگاه به مصراع نخست تفسیر نمود : در مصراع اول با لحنی هشدار آمیز به سهراب می گوید فریفته ی قدرت بازو و توان و اندام پهلوانیت نشو و به زور بازویت نناز و مانند گاو نباش زیرا گاو آسیب و ضربه ای که می بیند ناشی از پهلوی چاق و هیکل درشتش است (اگر پهلویش چاق نباشد ، قصابی نمی شود !) خوردن در اینجا به معنی ضربه و آسیب خوردن است و امروزه هم در همین معنا کاربرد دارد . مثلا هرچه خوردیم از رفیق نا رفیق بود و ... ) لازم به ذکر است سروران ارجمند می دانند مصدر خوردن در زبان فارسی در معانی فراوانی کاربرد دارد و در این بیت نباید آن را متعدی بگیریم . خوردن : اصابت کردن / تیر به او خورد / قرعه به نام او خورد خورد : ضربه خورد که شرح آن رفتبه او می خورد : یعنی مناسب اوست ، به او می آید این قطعه به این وسیله می خورد : یعنی اندازه اش است و ...به قیافه اش می خورد که دزد باشد ، یعنی از قیافه اش بر می آید که ...

nabavar

۱۳۹۹/۰۱/۰۲ - ۱۳:۲۹:۴۳

نباشی بس ایمن به بازوی خویشخورد گاو نادان ز پهلوی خویشتفسیر و تعبیر خانم مرسده از تمام معانی که دیگر عزیزان گفته اند مستدل تر است. با پوزش از آقای مهاجرانی که بسیار نامربوط فرمودند

اشکان

۱۳۹۹/۰۸/۱۷ - ۱۰:۳۴:۴۶

چو بشنید سهراب تنگ آمدش که آسان همی دژ به چنگ آمدش همی : برای استمرار و امتداد فعل می آید

nabavar

۱۳۹۹/۰۹/۰۸ - ۰۸:۰۲:۰۳

خورد گاو نادان ز پهلوی خویشدر درسهایی از شاهنامه ی استاد دکتر محمد جعفر محجوب در مورد این مصرع دقیقاً همین تعبیر بانو مرسده را بیان داشته اند،تا بحال خطایی در گفتار ایشان ندیده ام

علی رضازاده کاشانی

۱۳۹۹/۰۹/۱۶ - ۰۴:۱۱:۳۴

باسلام.در مورد نظر خانم مرسده اگه یه همچین کاری باشه که پهلوی گاو پر خور را کارد میزنن تا محتویات به بیرون ریخته شود، برداشتی که بنده میکنم ابنه که این عمل رو برا نجات جان گاو میکنن نه برا کشتنش. که این تعبیر در این جا جایی نداره به سهراب هشدار داده میشه که کشته خواهی شد نه اینکه خنجر میخوری که نجات پیدا کنی. به نظر بنده استدلال ادبیب بزرگوار بهرام مشیری کامل تر باشه. دوستان میتونند در مورد صحبت بنده داوری کرده و نظر بدهند.

علی رضازاده کاشانی

۱۳۹۹/۰۹/۱۶ - ۰۴:۲۲:۳۵

البته بنده این عمل کارد زدن بخ پهلوی گاور رو اولین بار است که میشنوم و بعید میدانم که وافعی باشد. حالا گیرم که وجود داشته باشه. با جای پاره گی کارد چیکار میکنن. بخیه و پانسمان میکنن یا رها میکنن خودش خوب بشه. دوستانی که چنین چیزی رو دیدن یا شنیدن بیشتر توضیح بدن.

محمد

۱۳۹۹/۱۱/۲۸ - ۱۳:۳۹:۴۵

سلاممفهوم و منظور از سرافراز در مصرع سمند سرافراز بر دژ کشید چیست؟

ملیکا رضایی

۱۴۰۰/۰۴/۰۶ - ۰۲:۳۱:۳۲

سلام بیت ای که شما قرار دادید باید به صورت زیر تصحیح گردد بزد بر کمربند گردآفرید زره بر برش یک به یک بردرید

مهیار

۱۴۰۰/۱۲/۲۱ - ۲۲:۵۱:۲۱

او زنی بود که مثل پهلوانی سوارکار، همیشه در جنگ‌ها نام‌آور و مشهور بود.

مهیار

۱۴۰۰/۱۲/۲۱ - ۲۲:۵۱:۵۳

وقتی دختر گژدهم (گردآفرید)، با خبر شد که فرمانده دژ سپید (هجیر) اسیر شده است،

مهیار

۱۴۰۰/۱۲/۲۱ - ۲۲:۵۴:۱۲

که نام او گردآفرید بود. در طول روزگار، دختری مانند او به دنیا نیامده بود.

مهیار

۱۴۰۰/۱۲/۲۱ - ۲۲:۵۴:۵۴

گردآفرید چنان از شکست هجیر شرمنده و خشمگین بود که صورت سُرخَش به رنگ سیاه درآمد.

مهیار

۱۴۰۰/۱۲/۲۱ - ۲۲:۵۵:۳۸

فوراً زره جنگجویان را پوشید، زیرا درنگ و معطلی در آن شرایط جایز نبود.

مهیار

۱۴۰۰/۱۲/۲۱ - ۲۲:۵۹:۳۲

گیسوی خود را زیر زره پنهان کرد و در کلاهخود خود گره زد.

ابوتراب صمیمی

۱۴۰۲/۰۲/۱۷ - ۰۶:۲۱:۳۲

با سلام به همه عزیزان به نظر من منظور جناب فردوسی از یکی بوستان بد در اندر بهشت یعنی چهره گرد آفرید را به بوستانی تشبیه فرموده که( درِ) ان به بهشت باز می شود « در» در اینجا معنی درب یا ورودی می دهد

صادق سالک

۱۴۰۳/۰۳/۱۳ - ۱۷:۰۲:۲۰

نباشی بس ایمن به بازوی خویشخورد گاو نادان ز پهلوی خویش با سلام و عرض ادب معناش کاملاً مشخصه منظورش اینه که آقا سهراب به زور بازو هات مغرور نشو چون میخوای با این بازو هات دشمن رو زمین بزنی اما آخرش از اطرافیانت ضربه میخوری. همانطور که گاو خبر نداره که آخرش کسی سرش رو می بره که پهلوی او بوده و بزرگش کرده.

صادق سالک

۱۴۰۳/۰۳/۱۳ - ۱۷:۰۵:۰۰

با توجه به اینکه در نهایت پدر خودش یعنی نزدیک ترین فرد به سهراب، اون رو می کشه.

تصاویر و صوت

عندلیب :

نظرات

mohsen

mohsen

mohsen

سیل آبادی

MOHSEN

MOHSEN

سینا

سهراب فدائی

ناشناس

merce

مجتبی خراسانی

مجتبی خراسانی

ناشناس

احمد رحمت بر

احمد رحمت بر

هما

محمدرضا ابراهیمی

امین مرادبک

شهروز کبیری

شهروز کبیری

کامبیز

۷

سید عطاالله مهاجرانی

روفیا

۷

nabavar

روفیا

nabavar

فاطمه

۷

۷

۷

۷

محمود طیب

حسین،۱

هاوژین

شمس الدین جلیلیان

nabavar

اشکان

nabavar

علی رضازاده کاشانی

علی رضازاده کاشانی

محمد

ملیکا رضایی

مهیار

مهیار

مهیار

مهیار

مهیار

مهیار

ابوتراب صمیمی

صادق سالک

صادق سالک