فیض کاشانی
غزل شمارهٔ ۱۷۴
۱
ما را که نوای بی نوائیست
مستی ز شراب کبریائیست
۲
تا حشر بخویشتن نیائیم
هشیار و یا زحق جدائیست
۳
ساقی قدحی بده که مستی
بهتر زعبادت ریائیست
۴
ما معتکفیم در خرابات
ما را چه مجال پارسائیست
۵
از ما طمع صالح خامیست
مستیست چه جای خودنمائیست
۶
بیگانه مباش زاهد از ما
ما را با دوست آشنائیست
۷
ای فیض ازین صریح تر گوی
ما را از دوست کی جدائیست
تصاویر و صوت
نظرات
مهدی یوسفی