فیض کاشانی
غزل شمارهٔ ۲۵۲
۱
مستی ز شراب لب جانان مزه دارد
می خوردن از آن لعل بدخشان مزه دارد
۲
چون پرده بر اندازد از آن روی چه خورشید
بر گردنش آن زلف پریشان مزه دارد
۳
لعل لبش آندم که درآید به تبسم
شوریدن ما در شکرستان مزه دارد
۴
مستان چو درآید که شود ساقی مستان
در پای وی افتادن مستان مزه دارد
۵
آن دانه مشگین که سفیدست و بر آتش
بر عارض آن خسرو خوبان مزه دارد
۶
ظلمات بمان زلف برانداز و لبش بوس
خضر آب حیات از لب جانان مزه دارد
۷
یک شب اگرم تنگ در آغوش درآید
بیهوشی دل بی‌خودی جان مزه دارد
۸
ای فیض بگو شعر ازین گونه که در عشق
این نوع سخن‌های پریشان مزه دارد
۹
نی نی غلطم این چه سخن بود که گفتم
از روی بتان خواندن قرآن مزه دارد
نظرات