فیض کاشانی
غزل شمارهٔ ۲۸۶
۱
ما سرّ کُن فَکانیم ما را که می‌شناسد؟
از دیدها نهانیم ما را که می‌شناسد؟
۲
هر چند بر زمینیم با خاک ره نشینیم
برتر ز آسمانیم ما را که می‌شناسد؟
۳
ما همنشین ناریم از خلق بر کناریم
هر چند در میانیم ما را که می‌شناسد؟
۴
ما جان جان جانیم از جسم بر کرانیم
بیرون ازین جهانیم ما را که می‌شناسد؟
۵
از نام ما مگوئید وز ما نشان مجوئید
بی‌نام و بی‌نشانیم ما را که می‌شناسد؟
۶
در هر جهت مپوئید و اندر مکان مجوئید
بیرون ز هر مکانیم ما را که می‌شناسد؟
۷
ما را مکان نباشد ما را زمان نباشد
برتر ازین و آنیم ما را که می‌شناسد؟
۸
ما عاقلان مستیم ما نیستان هستیم
اقرار مُنکِرانیم ما را که می‌شناسد؟
۹
کم گوی فیض اسرار دُر در صدف نگه‌دار
ما بحر بی‌کرانیم ما را که می‌شناسد؟
نظرات