فیض کاشانی

غزل شمارهٔ ۵۰۷

ای یار مخوان ز اشعار الا غزل حافظ

اشعار بود بیکار الا غزل حافظ

در شعر بزرگان جمع کم یابی تو این هر دو

لطف سخن و اسرار الا غزل حافظ

استاد غزل سعدیست نزد همه کس لیکن

دل را نکند بیدار الا غزل حافظ

صوفیه بسی گفتند درهای نکو سفتند

دل را نکشد در کار الا غزل حافظ

در شعر بزرگ روم اسرار بسی درج است

شیرین نبود ای یار الا غزل حافظ

آنها که تهی‌دستند از گفتهٔ خود مستند

کس را نکند هشیار الا غزل حافظ

غواص بحار شعر تا در بکفش افتد

نظمی که بود در بار الا غزل حافظ

شعری که پسندیده است آنست که آن دارد

آن نیست بهر گفتار الا غزل حافظ

ای فیض تتبع کن طرز غزلش چون نیست

شعری که بود مختار الا غزل حافظ

ابوالفضل روستایی(فروهر)

۱۳۹۵/۰۳/۰۹ - ۰۴:۳۲:۱۴

استاد سخن سعدیست!به به شعر قشنگیه واقعا

عباس بروچردی

۱۳۹۶/۰۴/۱۶ - ۰۹:۵۱:۳۱

نظم که بود دربار صحیح است

دکتر محمد ادیب نیا

۱۳۹۸/۰۴/۱۹ - ۰۷:۰۷:۰۷

اندکی تأمل در معنای «آن» در بیت هشتم؛شعری که پسندیده است آنست که آن داردآن نیست بهر گفتار الا غزل حافظآن دارد: جاذبه و افسونی که درهر کسی وجود ندارد و مربوط به جذبه ی معنوی و روحانیتی است که از باطن او برمی خیزد و نه از زیبائی های ظاهر. آنچنانکه حافظ لسان الغیب می گوید:اینکه می گویند آن خوشتر ز حُسن یار ما این دارد و آن نیز همو یا؛ شاهد آن نیست که مویی و میانی داردبنده طلعت آن باش که آنی دارد « آن »در ادبیات عرفانی حکایت از زیبایی کاملی داردکه از زیبایی خداوند نشأت می گیرد و نوعی حسن خداداد است که هر ولی خدایی همچون امام عصر ولی الله الکامل از آن برخوردار است. اَللّـهُمَّ اَرِنیِ الطَّلْعَةَ الرَّشیدَةَ ، وَ الْغُرَّةَ الْحَمیدَةَ. وَ اکْحُلْ ناظِری بِنَظْرَة منِّی اِلَیْهِ. (قسمتی از دعای عهد)ترجمه: «خدایا بنمایان به من آن جمال زیبای ارجمند و آن پیشانی نورانی پسندیده را... و با نگاهی از من به او ، چشمم را سرمه بکش». اللهم ارزقنا

فیض کاشانی

غزل شمارهٔ ۵۰۷

تصاویر و صوت

نظرات

ابوالفضل روستایی(فروهر)

عباس بروچردی

دکتر محمد ادیب نیا