فیض کاشانی
غزل شمارهٔ ۶۱۶
۱
اگر آهی کشم دریا بسوزم
و گر شوری کنم دریا بسوزم
۲
شود دل شعله چون بر یاد روئی
شوم تن شمع و سر تا پا بسوزم
۳
کنم هرچند پنهان آتش جان
میان انجمن پیدا بسوزم
۴
خوشم با سوختن در آتش عشق
بهل تامن در این سودا بسوزم
۵
در آنجا هر که باشد هر چه باشد
بسوزد ز آتشم هرجا بسوزم
۶
کنم گر اقتباسی ز آتش قدس
وجود خویش سر تا بسوزم
۷
نیارم تاب یا آرم ندانم
تجلی کنم بسازم تا بسوزم
۸
نه من ماند نه ما ماند چو آئی
بیا تا بی من و بی ما بسوزم
۹
ترا خواهم مرا گر تو نخواهی
تجلی بیشتر کن تا بسوزم
۱۰
بسوزد ظاهر و باطن ز سوزم
اگر پیدا و گر پنهان بسوزم
۱۱
ز سوز جان اگر حرفی نویسم
ورق را سربسر یکجا بسوزم
۱۲
چو فیض ار دم زنم از آتش دل
زبان و کام با لبها بسوزم
نظرات