فیض کاشانی
غزل شمارهٔ ۷۳۳
۱
ذرهٔ درد بر آن مایهٔ درمان بردن
به ز کوه حسناتست بمیزان بردن
۲
ایستادن نفسی نزد مسیحا نفسی
به ز صد ساله نمازست بپایان بردن
۳
یک طوافی بسر کوی ولی اللّهی
به ز صد حج قبولست بدیوان بردن
۴
تا توانی اگر از غم دگران برهانی
به ز صد ناقه حمراء بقربان بردن
۵
بردن غم ز دل خسته دلی در میزان
به ز صوم رمضانست بشعبان بردن
۶
یکجو از دوش مدین دینی اگر برداری
به ز صد خرمن طاعات بدیان بردن
۷
به ز آزادی صد بندهٔ فرمان بردار
حاجت مؤمن محتاج باحسان بردن
۸
دست افتاده بگیری ز زمین برخیزد
به ز شبخیزی و شاباش ز یاران بردن
۹
نفس خود را شکنی تا که اسیر تو شود
به زاشکستن کفار و اسیران بردن
۱۰
خواهی ار جان بسلامت ببری تن در ره
خدمتش را ندهی تن نتوان جان بردن
۱۱
سر تسلیم بنه هرچه بگوید بشنو
از خداوند اشارت ز تو فرمان بردن
۱۲
دل بدست آر ز صاحبدل و جان از جانبخش
گل و تن را نتوان فیض بجانان بردن
تصاویر و صوت
نظرات