فیض کاشانی

غزل شمارهٔ ۹۱۱

کسی که یافت نسیم نعیم درویشی

نتافت سر ز طریق قویم درویشی

چه کرد لطف الهی مرا ز درویشان

شدم به همت والا مقیم درویشی

اگرچه عین کمالم گرفت این نعمت

شدم اسیر به دست قسیم درویشی

دگر به همت ارواح پاک درویشان

زدم قدم به ره مستقیم درویشی

خدای کرد کرامت مرا دگرباره

نشستنی به رضا بر گلیم درویشی

چه‌ها که بر سرم آمد از آن زمان که مرا

گسست باز طریق قویم درویشی

بزرگوار خدایا هزار شکر تو را

که باز روزی من شد نعیم درویشی

همین بس است که دارم به نقد آسایش

زیادتی بود اجر عظیم درویشی

هزار شکر که پیوسته فیض را دل و جان

معطر است ز عطر نسیم درویشی