فیض کاشانی
غزل شمارهٔ ۹۵۸
۱
سر خستگان نداری بگذار ما نیائی
غم کشتگان نداری بمزار ما نیائی
۲
تنم از غبار گردد بره گذارت افتد
تو بگردی از ره خود بغبار ما نیائی
۳
بغمی نیوده پا بست نشده زمامت از دست
تو که بار غم نداری بقطار ما نیائی
۴
ز خرابهٔ وفایم تو ز شهر بیوفائی
ز تو چون وفا نیاید بدیار ما نیائی
۵
دلم از غم میانت شب و روز میگدازد
نشویم تا چو موئی بکنار ما نیائی
۶
نشود خرابهٔ دل ز عمارت تو آباد
تو از این سرا برون رو تو بکار ما نیائی
۷
چه شکایتست ای فیض که شنیده است هرگز
که کسی بیار گوید تو بکار ما نیائی
نظرات
مجتبی آموزگار
حُسام الدین
محب