فیض کاشانی
رباعی شمارهٔ ۱۴
۱
این گلشن دهر عاقبت گلخن شد
هر دوست که بود جز خدا دشمن شد
۲
جز مهر خدای هرچه در دل کشتم
حاصل اندوه و دانه صد خرمن شد
نظرات