فیض کاشانی
رباعی شمارهٔ ۲۲
۱
گه در غزلم سخن کشد جانب راز
گاهی بقصیده میشود دور و دراز
۲
نازم برباعی سخن کوته کن
تا باز شود بحرف لب بندد باز
نظرات