فیض کاشانی
رباعی شمارهٔ ۲۹
۱
از غیب رسد، بدل سروشی هر دم
دلراست بدان سروش گوشی هردم
۲
گه نغمهٔ حزن میرسد گاه طرب
نیشی است بهر دمی و نوشی هر دم
نظرات