فیض کاشانی
رباعی شمارهٔ ۳۱
۱
از صحبت خلق سخت دلتنگ شدم
وز دمها چون آینه در زنگ شدم
۲
بس نام نکوی بی مسمی دیدم
از نام نکوی خویش در ننگ شدم
نظرات