فروغی بسطامی
غزل شمارهٔ ۱۱۰
۱
خوش است اگر ز تو ما را دل غمینی هست
که عاقبت پی هر زهر انگبینی هست
۲
ز زلف و روی تو تا عشقم آگهی درداد
خبر نی‌ام که در آفاق کفر و دینی است
۳
حدیث نافهٔ چین می‌کنند مردم شهر
مگر که جز شکن طرهٔ تو چینی هست
۴
به دیده تا نکشم خاک آستان تو را
مرا به خون دل آلوده آستینی هست
۵
آیا برید صبا چون رسی بدان وادی
بگو به صاحب خرمن که خوشه‌چینی هست
۶
نیاز می‌کشدم در گذرکه صنمی
که زیر هر قدمش جان نازنینی هست
۷
نشسته‌ام به سر راه ناوک‌اندازی
بدین امید که پیکان دل‌نشینی هست
۸
کمین گشاده به صید دلم کمان‌داری
کزو کشیده کمانی به هر کمینی هست
۹
فروغی از کف من برده آفتابی دل
که در مجاورتش جعد عنبرینی هست
نظرات