فروغی بسطامی
غزل شمارهٔ ۱۲۹
۱
دلم به کوی تو هر شام تا سحر می‌گشت
سحر چو می‌شد از آن کو به ناله بر می‌گشت
۲
پس از مجاهده چون همدم تو می‌گشتم
دل از مشاهده مدهوش و بی خبر می‌گشت
۳
به آرزوی تو یک قوم کو به کو می‌رفت
به جستجوی تو یک شهر در به در می‌گشت
۴
به طرهٔ تو کسی می‌کشید دست مراد
که هم چو گوی ز چوگان او به سر می‌گشت
۵
شب فراق تو در خون خویش می‌خفتم
ز بس که هر سر مویم چو نیشتر می‌گشت
۶
غم تو هر چه فزونش به نیشتر می‌زد
ارادت دل صد پاره بیشتر می‌گشت
۷
دهان نوش تو را چون خیال می‌بستم
لعاب در دهنم نشهٔ شکر می‌گشت
۸
شبی که از غم روی تو گریه می‌کردم
تمام روی زمین ز آب دیده تر می‌گشت
۹
فغان که شد سر کویی گذر فروغی را
که هر طرف پدری از پی پسر می‌گشت
نظرات
سید محمد خدایی
پاسخ: با تشکر، در مصرع دوم بیت آخر «که هر طرف از پدری از پی پسر می‌گشت» با «که هر طرف پدری از پی پسر می‌گشت» جایگزین شد.