فروغی بسطامی
غزل شمارهٔ ۴۴
۱
آمد به جلوه شاهد بالا بلند ما
آماده شد بلای دل دردمند ما
۲
ما مهر از آن پسر سر مویی نمی‌بریم
برند اگر به خنجر کین بندبند ما
۳
تا چشم خود به دورهٔ ساقی گشاده‌ایم
دور زمانه چشم ببست از گزند ما
۴
گفتم که نوش‌داروی عشاق خسته چیست
گفتا تبسمی ز لب نوش‌خند ما
۵
شیرین لبان به خون دل خود تپیده‌اند
در صیدگاه خسرو گل‌گون سمند ما
۶
تسبیح شیخ حلقهٔ زنار می‌شود
گر جلوه‌گر شود بت مشکین کمند ما
۷
یا رب مباد چشم بد آن چشم مست را
کز دست برد هوش دل هوشمند ما
۸
از چشم روزگار ستانیم داد خویش
گر دانه‌های خاک تو گردد سپند ما
۹
بگشا به خنده غنچه میگون خویش را
تا مدعی خموش نشیند ز پندما
۱۰
ما را پسند کرده فروغی ز بهر جود
تا شد پسند خاطر مشکل پسند ما
نظرات
ملکیان