فروغی بسطامی
رباعی شمارهٔ ۱۴
۱
بگذار که خویش را به زاری بکشم
مپسند که بار شرمساری بکشم
۲
چون دوست به مرگ من به هر حال خوش است
من نیز به مرگ خود به هر حال خوشم
نظرات