فضولی

شمارهٔ ۲۷

بستی گره از بهر جفا زلف دو تا را

برداشتی از روی زمین رسم وفا را

تا بسته مژگان تو گشتیم بغمزه

زد چشم تو بر هم همه جمعیت ما را

کس نیست که آیین جفا به ز تو داند

آیا ز که آموختی آیین جفا را

از دایره چرخ کشیدم سر همت

تا چند کشم منت هر بی سر و پا را

عمریست براهت شده ام خاک که گاهی

آیی سوی من بوسه زنم آن کف پا را

هر لحظه بمن می رسد از چرخ بلایی

دامیست قد خم شده ام مرغ بلا را

گر قصد دل و دین فضولی کند آن بت

ناصح مده آزار مکن منع خدا را

۱۴۰۳/۰۲/۲۹ - ۰۰:۲۹:۳۱

گشتم مسلمان همه از جور تو یارا زان رو نپسندم به تو آیین جفا را روزی که مرا غمزده بگذاشتی و رفتی یافتم به تمنای وصال تو خدا را

۱۴۰۳/۰۳/۰۵ - ۱۲:۰۹:۲۴

گیری اگر از خاک به هزار ریشه قفا را نوشی اگر از سخره و سنگ آب بقا را آخر شکند شاخه و ریزد بر و برگت طوفان حریف است قوی ریشه گیا را