قاآنی
شمارهٔ ۴۱
۱
ای داورگیتی که بود شهرهٔ آفاق
چون مهر فلک هرکه به حان مهر تو و‌رزد
۲
دارد رخم از خون جگر رنگ طبرخون
با آنکه بود شعر مرا طعم طبر زد
۳
این پارسیان راکه به صد بیت ستودم
مسکین تنم از همت این طایفه لرزد
۴
صد بیت که هر بیتش ارزد به دوصد ملک
گویا بر ایشان به یکی ملک نیرزد
تصاویر و صوت
نظرات