غالب دهلوی
شمارهٔ ۳۰۲
۱
بتی دارم از اهل دل رم گرفته
به شوخی دل از خویشتن هم گرفته
۲
ز سفاک گفتن چو گل برشکفته
درین شیوه خود را مسلم گرفته
۳
رگ غمزه از نبش مژگان گشوده
سر فتنه در زلف پر خم گرفته
۴
به رخساره عرض گلستان ربوده
به هنگامه عرض جهنم گرفته
۵
فسون خوانده و کار عیسی نموده
پری بوده و خاتم از جم گرفته
۶
ز ناز و ادا تن به معجر نداده
به شرم و حیا رخ ز محرم گرفته
۷
دمش رخنه در زهد یوسف فگنده
غمش گندم از دست آدم گرفته
۸
گهی طعنه بر لحن مطرب سروده
گهی خرده بر نطق همدم گرفته
۹
به بیداد صد کشته بر هم نهاده
به بازیچه صد گونه ماتم گرفته
۱۰
به رویش ز گرمی نگه تاب خورده
به کویش به رفتن صبا دم گرفته
۱۱
نیارد ز من هیچگه یاد، هرگز
مگر خوی خاقان اعظم گرفته
۱۲
ظفر کز دم اوست در نکته سنجی
که غالب به آوازه عالم گرفته
نظرات
فرهنگ معظمی