غالب دهلوی
شمارهٔ ۶۷
۱
ای آن که دهی مایه کم و خواهش بیش
آن روز که وقت بازپرس آید پیش
۲
بگذار مرا که من خیالی دارم
با حسرت عیشهای ناکرده خویش
نظرات