قطران تبریزی
شمارهٔ ۱۰
۱
بسرای سپنج مهمان را
دل نهادن بممسکی نه رواست
۲
زیر خاک اندرونت باید خفت
گرچه اکنونت خواب بر دیباست
۳
با کسان بودنت چه سود کند
که به گور اندرون شدن تنهاست
نظرات
علی عقیلی نسب