قطران تبریزی
شمارهٔ ۱۴۰
۱
زانگه که مرا بیافریده است خدای
هر روز فزون بود مرا دانش و رای
۲
گر بفکندم طعنه بدگوی ز پای
بتواند کند کوه را باد ز جای
تصاویر و صوت
نظرات