قدسی مشهدی
شمارهٔ ۱۴۷
۱
آنان که مرا جورکش یار نوشتند
بر عاشقی کوه‌کن انکار نوشتند
۲
چون تخته اطفال ز دل حرف پریشان
هرچند که شستیم دگربار نوشتند
۳
مرغان حرم شکوه آزادگی خویش
گرد قفس مرغ گرفتار نوشتند
۴
ای دیده به حسرت نگران باش که خوبان
بر روز جزا وعده دیدار نوشتند
۵
پنهان چه کنی عشق که راز دل منصور
بر روی زمین با قلم دار نوشتند
۶
شد لوح شفا شسته مگر سوی مسیحا
یک حرف ز حال من بیمار نوشتند؟
۷
در دیر و حرم جز سخن عشق ندیدم
هرجا که خطر بر در و دیوار نوشتند
۸
قدسی مکن از تیرگی بخت شکایت
کآیینه ما قابل زنگار نوشتند
نظرات