قدسی مشهدی
شمارهٔ ۱۵۷
۱
به هیچ، ناخن ما را کی اعتبار کند؟
مگر به زلف تو دندان شانه کار کند
۲
مرا چو شیشه خالی، کدام رنگ و چه بوی
بیار می که خزان مرا بهار کند
۳
ز دست رفت دلم، تا به کی توان دیدن
که شانه دست‌درازی به زلف یار کند
۴
هزار غنچه پیکان به سینه هست و همان
دلم برای گل داغ، خارخار کند
۵
اگر نتیجه چشم حسود جام تهی‌ست
به روز ما، شب آدینه تا چه کار کند
۶
هزار حیف که در شان چشم نرگس نیست
کرشمه‌ای که تواند دلی شکار کند
۷
ز حلقه حلقه زلفت به رخ، قیامت حسن
صد آفتاب ز یک مغرب آشکار کند
۸
حدیث رشک همین بس که در کف فرهاد
به سنگ، تا دل پرویز، تیشه کار کند
۹
اگر به باغ بری بلبل گرفتاری
نسیم بر قفسش برگ گل نثار کند
۱۰
برای زلف کند شانه ز استخوان، ورنه
هزار تیغ که در کار یک شکار کند؟
نظرات