قدسی مشهدی
شمارهٔ ۲۰۸
۱
عجب قیدی‌ست عشق سخت بنیاد
مبادا گردنی زین قید، آزاد
۲
همین دانم که کارم رفته از دست
نمی‌دانم که کارم با که افتاد
۳
ز غم مردم، که چون من کشته گردم
که خواهد خواست عذر تیغ جلاد؟
۴
ز بس ویرانه‌جویی، بعد مردن
ز خاکم خانه نتوان کرد بنیاد
۵
نهد در سینه، دل بر پای غم، رو
شناسد صید آنجا قدر صیاد
۶
مرا گر خانه ویران کرد، شاید
که گردد آسمان را خانه‌آباد
نظرات
سید محسن