قدسی مشهدی
شمارهٔ ۲۱۶
۱
در چمن کی دلم از فیض هوا بگشاید؟
پرده بگشا که ز رویت دل ما بگشاید
۲
عیش این باغ به اندازه یک تنگدل است
کاش گل غنچه شود تا دل ما بگشاید
۳
بر سر نکهت زلفت چو صبا می‌لرزم
که مبادا سر زلف تو صبا بگشاید
۴
عمرها رفت که لب‌تشنه تیغ ستمیم
رحمتی کو که رگ ابر بلا بگشاید
۵
بوی پیراهن یوسف به صبا باز دهند
هر کجا یوسف من بند قبا بگشاید
۶
گر بود بوی سر زلف تو همراه صبا
بوستان دست به تاراج صبا بگشاید
۷
تا که از سینه برون کرده غمی باز، که عشق
می‌فرستد به دلم مژده که جا بگشاید
۸
آسمان چون مه نو، گر همه ناخن گردد
نتواند گره از رشته ما بگشاید
۹
هیچ‌کس رشته ز مکتوب دلم باز نکرد
سر این نامه مگر روز جزا بگشاید
۱۰
قدسی از عشق رهایی مطلب کاین صیاد
بند بر دل چو نهد، رشته ز پا بگشاید
نظرات