قدسی مشهدی
شمارهٔ ۳۰۵
۱
مرده را زنده کند چون سخن‌آراست لبش
غنچه گلشن اعجاز مسیحاست لبش
۲
سخن از لعل لبش دیر جدا می‌گردد
بس که آلوده به شیرینی جان‌هاست لبش
۳
غیرت عشق مرا بین، که چو دیدم رویش
کشت رشکم چو نهان جان ز دلم خواست لبش
۴
هر سخن کز لب دلدار برون می‌آید
شکرآلوده بود، بس که شکرخاست لبش
۵
هر جفا کز تو رسد بر دل قدسی، خوش باد
آشنا کی به حدیث گله‌آراست لبش؟
نظرات