قدسی مشهدی
شمارهٔ ۳۷
۱
تهی ز می نتوان یافتن ایاغ مرا
به آفتاب نسب می‌رسد چراغ مرا
۲
غم تو گر نکشد دامنم ازین کشور
چنان روم که نیابی دگر سراغ مرا
۳
به ناز ناخن اهل ملامتم چه نیاز
چو گر مخونی غم تازه کرد داغ مرا
۴
چو غنچه چند زیم تنگدل ز خاطر جمع؟
نسیم کو که پریشان کند دماغ مرا؟
۵
دلم ز باد خزان تازه می‌شود قدسی
چه احتیاج نسیم بهار باغ مرا؟
نظرات
جعفر عسکری