قدسی مشهدی
شمارهٔ ۴۲
۱
جز دود محبت که بود نور چراغم
آموخته بوی دگر نیست دماغم
۲
بی ساغر اندوه، دلم تازه نگردد
تا خون نشود، وا نشود غنچه باغم
نظرات
سید محسن