قدسی مشهدی
شمارهٔ ۱۲۵
۱
با آن که چو مهر، یار تنها گذرست
پیوسته مرا ز رشک، خون در جگرست
۲
کان یار که چشم یاری از او دارم
صد ره از من به خود گرفتارترست
تصاویر و صوت
نظرات