قدسی مشهدی
شمارهٔ ۱۳۹
۱
وسعتگه دهر تنگ از تنگی توست
آن گوشهنشینی تو از لنگی توست
۲
عارف که زد از شناخت ای صوفی، دم
رنگینتر از آن دعوی بیرنگی توست
نظرات