قدسی مشهدی
شمارهٔ ۲۲۸
۱
دل پیش ز دردم از قرار اندازد
کی کار مرا به وقت کار اندازد؟
۲
سودای دلم همیشه طغیان دارد
آن نیست که شورش به بهار اندازد
نظرات