قدسی مشهدی
شمارهٔ ۳۴
۱
ای تشنه فیض تو چه دریا چه سراب
امید به توست خلق را در همه باب
۲
در دنیا، بس که مهربان همهای
هر طایفهات میکند از خویش حساب
نظرات