قدسی مشهدی
شمارهٔ ۳۶۲
۱
روزی که به صد شبم سحر میآید
آن هم ز شب تیره، بتر میآید
۲
شب رفت و نشد روشنی صبح پدید
خورشید مگر گرفته برمیآید
نظرات