قدسی مشهدی
شمارهٔ ۳۸۳
۱
گر خانه چشم من بود تیره و تار
از گریه مدان تیرگیاش را زنهار
۲
گلگون سرشک من نینگیخته گرد
چشمم ز فراق دوست آورده غبار
نظرات