قدسی مشهدی
شمارهٔ ۴۱۵
۱
ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس
از گفت و شنید عاشقی بس کن، بس
۲
عاشق نبود خانهطلب، ور نه چرا
پروانه نشد مقید دام و قفس؟
نظرات