قدسی مشهدی
شمارهٔ ۴۱۷
۱
پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس
کز دیده من، دود نخیزد به هوس
۲
نی را به گلو چو ناله گردیده گره
ناچار به دیده افتدش راه نفس
نظرات