قدسی مشهدی
شمارهٔ ۴۳۷
۱
با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش
وز درد، دلم را چو جگر کردی ریش
۲
هرجور که آید از تو بر من، بحلی
آزرده مکن به عذرخواهی لب خویش
نظرات