قدسی مشهدی
شمارهٔ ۴۵۰
۱
ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف
از قاف گرفته نور مهرت تا قاف
۲
شد صبح جهانگیر مگر شمشیرش
با تیغ دعای تو برآمد ز غلاف
نظرات