قدسی مشهدی
شمارهٔ ۴۷۴
۱
آن شوخ که دل به جلوه او دادم
از شوخی، داد خانمان بر بادم
۲
عالم همه زو پرست و من زین شادم
کش راهِ برون شد نبود از یادم
نظرات
سید محسن