قدسی مشهدی
شمارهٔ ۵۵۷
۱
عشقت ره دیوانه و فرزانه زده
این برق بر آشنا و بیگانه زده
۲
از ناخن شانه، در سر زلف تو دل
چون دانه تسبیح بود شانه زده
نظرات