قدسی مشهدی
شمارهٔ ۶۴۶
۱
هرچند که دارد آسمان مهر و مهی
از جای درآردش ز چشمت نگهی
۲
در بحر، ز هر قطره تنک ظرف ترست
با آن که حباب را چو دریاست تهی
نظرات